Een locatiebeheerder met doedelzak talent

In juni 2022 is Henrico bij Natuurbegraafplaats Eygelshof begonnen als relatiebeheerder. Hij voelde zich meteen op zijn gemak en nam afgelopen december de functie van locatiebeheerder op zich. Hij wil eraan bijdragen dat mensen verbinding met elkaar en het natuurgebied ervaren. We stellen u graag aan Henrico voor. 

Henrico Lumeij werd drieënveertig jaar geleden geboren in de voormalige vroedvrouwenschool van Heerlen. Tot zijn achtste levensjaar heeft hij samen met zijn ouders en drie zussen in Kerkrade gewoond, waarna het gezin naar Landgraaf verhuisde. In 2008 verliet hij zijn ouderlijke nest om samen met zijn huidige vriendin op zich zelf te gaan wonen in Kerkrade. In die tijd was Henrico al een tijdje werkzaam als beschermingsbewindvoerder. Gedurende zijn werkzame verleden haalde hij er steeds weer voldoening uit om mensen te ondersteunen die moeite hadden om hun financiële situatie op orde te krijgen. 

Een bijzondere werkplek

Op een bepaald punt in zijn leven zocht Henrico naar verdieping om mensen op een andere manier te kunnen helpen. Met het bekijken van vacatures viel zijn oog direct op de vacature van Natuurbegraafplaats Eygelshof. Er bekroop hem gelijk een goed gevoel en hij dacht “boh ja, dat lijkt mij wel wat”. Hij solliciteerde en werd uitgenodigd voor een gesprek. Bij zijn eerste bezoek aan Eygelshof merkte hij meteen op dat hij rust ervoer op de plek en dat hij direct een klik voelde. “Voor mijn gevoel kwam alles samen op deze bijzondere plek”, vertelt hij. Ook Henrico’s vrienden en familie beamen dat deze plek en het werk goed bij hem passen. 

Perfecte orde van de natuur

Henrico heeft altijd al een verbinding met de natuur gevoeld. In zijn middelbare schooltijd was hij in de pauzes vaak te vinden in de bossen. “Ik krijg energie door in een bos te wandelen en vooral door de combinatie van een bos met water, zoals bij de Cranenweyer of Eygelshof”, vertelt hij. Het geeft hem energie om in een natuurgebied te mogen werken. Volgens Henrico heerst er een perfecte orde in de natuur. “Ondanks dat de bomen in een bos kris kras door elkaar staan is er toch een perfecte balans in de natuur”, legt hij uit.

Levensvisie

De manier waarop respect voor mens en natuur op Eygelshof hand in hand gaat sluit goed aan op Henrico’s levensvisie. Henrico gelooft dat mensen met elkaar in verbinding staan door een gedeeld verhaal. Hij legt uit dat dit gedeelde verhaal bestaat uit elementen zoals de natuur, de dood en de geschiedenis. “We komen allemaal voort uit de natuur, al onze aardse levens zijn eindig en wanneer we steeds verder teruggaan in de geschiedenis wordt duidelijk dat onze roots steeds meer gelijk aan elkaar zijn. Hoe meer je jezelf in het gedeelde verhaal verdiept, hoe meer verbindingen je tussen mensen kunt ontdekken.” Henrico probeert in zijn dagelijkse leven eraan bij te dragen dat mensen mogen ervaren dat ze deel uitmaken van dit gedeelde verhaal. Als gids bij kasteel Hoensbroek probeert hij er bijvoorbeeld voor te zorgen dat mensen de binding met de geschiedenis van het kasteel ervaren. Een soortgelijke ervaring probeert hij ook op zijn werk door te geven wanneer hij bijvoorbeeld rondleidingen geeft over de geschiedenis van de natuurbegraafplaats. Hij kan ervan genieten als bezoekers oude verhalen oprakelen over het gebied, “zoals de bezoeker die laatst vertelde over hoe hij hier als kind speelde.” Het gedeelde verhaal wordt volgens Henrico op Eygelshof ook zichtbaar door de dood. “Vroeg of laat wordt iedereen met de eindigheid van het leven geconfronteerd en op Eygelshof kunnen mensen dit verdriet met elkaar delen.” 

Mooie ervaringen

Henrico voelt zich bevoorrecht om op Eygelshof te mogen werken. In de afgelopen maanden heeft hij al meerdere mooie ervaringen meegemaakt. Hij blikt bijvoorbeeld terug op de herdenkingsavond. Op deze avond mocht hij zijn passie voor muziek uitdragen aan een aantal nabestaanden. In vol ornaat kwam hij vanuit het natuurgebied aangelopen om de mensen met de klanken van zijn doedelzak te emotioneren. Over de herdenkingsavond vertelt hij dat het hem vooral een goed gevoel gaf toen de nabestaanden in het donker met lichtjes naar het graf van hun dierbaren trokken. Hij zegt dat het voor hem met name zit “in al die kleine momenten die bijdragen aan de ervaring van deze bijzondere plek”. Zo vertelt hij bijvoorbeeld over die ene bloedhete zomerdag waarop hij buiten stond bij de waterpoel. “Ineens sprong er een ree in het water om verkoeling te zoeken”. 

Eervolle taak

Henrico had er geen moeite mee om in de uitvaartwereld aan de slag te gaan. Hij vindt het een eervolle taak om op een van de meest moeilijke momenten van een mensenleven van betekenis te mogen zijn. “De dood is zo structureel en echt… Het geeft me voldoening om de rouwkoets te besturen en er bijvoorbeeld aan bij te dragen dat een ceremonie goed verloopt”. Toen de functie van locatiebeheerder op Eygelshof in december vrij kwam hoefde hij niet lang na te denken om deze rol op zich te nemen. Hij kreeg meteen het gevoel dat hij zich er graag voor wilde inzetten om de mooie plek die Eygelshof is in ere te houden. Hij wil het gevoel van verbinding dat mensen met de historie van dit gebied, de overleden mensen en de natuur hebben versterken zodat generaties na ons nog stilstaan bij dit bijzondere gebied.