‘Hier ben ik op mijn roots’

Wim Pelzer heeft hart voor de natuur en voelt een diepe verbondenheid met de locatie van Natuurbegraafplaats Eygelshof. Toen zijn vrouw in december 2022 overleed, besloot hij haar op Eygelshof te rusten te leggen. Graag deelt Wim met u zijn ervaringen over de natuurbegraafplaats.

Binding met de omgeving

Natuurbegraafplaats Eygelshof is gelegen op een plek waar in de vorige eeuw een bruinkoolgroeve was, de Hermangroeve. Wim voelt een sterke connectie met deze locatie en haar omgeving. “Ik ben hier op mijn roots,” vertelt Wim. Zowel Wims ouders als de familie van zijn vrouw verdienden in deze omgeving als mijnwerkers hun brood in de Julia en de Laura. Wim deelt graag een foto van zijn ouders die is gemaakt bij de Hermangroeve. Links op de foto ziet u Wims moeder, Anna Pelzer Ratacjzyk, en rechts Wims vader, Hein Pelzer. Rechts daarnaast op de foto ziet u een vriendin van Wims moeder, Maria Wetzler. De man van Maria, Joep Wetzler, maakte deze foto bij de groeve tijdens een dagtripje op het moment waarop de groeve al buiten gebruik was. U ziet op de foto ook dat de groeve op dit moment al vol water stond. Hier heeft Wim zelf ook herinneringen aan. Als kind bezocht hij de groeve regelmatig. Samen met zijn opa wandelde hij langs de groeve om op de heuvel aan de overzijde van de groeve tussen de koeien op zoek te gaan naar ‘pilzen’, waarmee Wim in zijn dialect op paddenstoelen doelt. Hij voelt een diepe verbondenheid met deze locatie en de natuur in de omgeving. Als kunstenaar haalt hij veel inspiratie uit het nabijgelegen Wormdal. Met zijn schilderwerken wil hij mensen laten zien dat men bij wijze van spreken niet naar Frankrijk hoeft te reizen. “Het is hier ook mooi,” zegt Wim stellig.

Een rustplek op Eygelshof

Toen Wim hoorde over de plannen voor de ontwikkeling van een natuurbegraafplaats op deze bijzondere locatie, was hij meteen geïnteresseerd. “Het idee om hier in de natuur te mogen rusten, zonder grafstenen zoals op een traditioneel kerkhof, sprak me aan.” Wim besprak het met zijn vrouw, die aangaf dat de plek voor een graf voor haar niet van belang was. Tijdens een wandeling in de omgeving bezochten ze Eygelshof. Daarna hebben ze samen nooit meer echt over hun laatste wensen gesproken. Toen Wims vrouw, Margriet, plotseling ziek werd, verliep alles veel sneller dan verwacht. Tijd om over hun laatste rustplaats te praten, kregen ze helaas niet meer. Toch was het voor Wim duidelijk dat hij na een huwelijk van drieënvijftig jaar voor een gezamenlijke grafplek zou kiezen. Hij besloot op Eygelshof informatie in te winnen, maar een paar dagen later was het spijtig genoeg al tijd om samen met zijn zoon definitief een plek te reserveren voor zijn overleden vrouw. Hij koos voor een mooi hoger gelegen plekje met uitzicht op de Eifel en op Schaesberg, waar zijn vrouw vandaan kwam. De heuvel op Eygelshof houdt Wim niet tegen om het plekje van zijn vrouw te bezoeken. Ondanks zijn linker spitsvoet, maakt hij op Eygelshof geen gebruik van de E-car en klimt hij iedere keer weer te voet de heuvel op. “Ook al waait de wind hier om mijn oren, dit hoort bij een natuurbegraafplaats,” zegt Wim. Naast dat Wim koos voor een hoger gelegen grafplek kreeg hij ook de mogelijkheid om de richting van het graf te bepalen. “Terwijl de graven op een traditionele begraafplaats allen in rijtjes worden gelegd, vond ik het hier mooi dat je zelfs keuzevrijheid geniet in de keuze voor de richting van het graf,” aldus Wim.

Duurzaam begraven

De natuur was voor Wim een belangrijke factor om te kiezen voor een natuurbegraafplaats. “De natuur blijft mijn prioriteit,” vertelt hij. Hij vond het van belang om bij de begrafenis van zijn vrouw rekening te houden met de natuur. Hij koos ervoor om zijn vrouw in een mooie wollen blouse te kleden en zocht een kist uit die geschikt was voor natuurbegraven. Ook besloot hij dat er geen bloemen op de kist of het graf zouden worden gelegd. “Ik herinner me dat mijn vrouw een keer duidelijk heeft gezegd dat ze geen bloemen op het graf of de kist wilde. Ze vond dit zonde aangezien bloemen naderhand toch verwelken.” Door deze woorden van zijn vrouw heeft Wim er nu ook geen moeite mee dat hij nu naderhand geen bloemen meer mag leggen op het graf van zijn vrouw. “Overledenen kiezen hiervoor, het kan dan niet zo zijn dat de familie naderhand landje komt bepalen en de wensen van de overledene hierin niet accepteert”, legt Wim uit.

Margrieten bij Margriet

Tijdens de uitvaart van Wims vrouw  was het triest en winderig weer. Het natuurgebied zag er kaal uit op deze decemberdag. “Ook al ziet het natuurgebied in de winter er kaler en ruiger uit, over een aantal jaar zal de natuur wat intiemer zijn door de ontwikkeling van inheemse bomen en struiken die voor meer gelaagdheid in de natuur zorgen,” legt Wim uit. Zelfs wanneer de schapen in het natuurgebied zijn geweest en hun keutels daar hebben achtergelaten, kan Wim nog de charme van de natuur inzien. Doordat de schapen van het kruidenrijke grasland eten en via hun keutels zaden verspreiden, komen er in het voorjaar weer nieuwe bloemen en kruiden uit. In het voorjaar en in de zomer staat het natuurgebied juist in volle bloei. Het afgelopen jaar werd Wim ineens bijzonder verrast tijdens zijn bezoek aan Eygelshof. “Juist op het graf van mijn vrouw die Margriet heet stonden margrietjes,” vertelt Wim enthousiast.

Eeuwige natuurrust

Naast de natuur was ook de eeuwige grafrust een reden voor Wim om voor Eygelshof te kiezen. “Anders dan op een traditionele begraafplaats, zoals op het kerkhof waar mijn vader en moeder zijn begraven, worden graven hier niet geruimd en hoef je geen grafrechten te verlengen,” vertelt Wim. Wim vindt het prettig dat nabestaanden zich hier geen zorgen hoeven te maken over grafrechten of het onderhouden van een graf, want dat doet de natuur. Dat een grafplek op Eygelshof voor de eeuwigheid blijft bestaan sprak Wim in het bijzonder aan. “Het is een belangrijke beslissing, het plekje waar je dierbare begraven ligt zal je je hele leven bij blijven. Stel je voor dat mijn toekomstige achterkleinkinderen op een bepaalde leeftijd getriggerd worden om hun stamboom na te gaan. Dan willen ze misschien wel weten waar hun overgroot opa en oma begraven zijn. Op een plek zoals Eygelshof blijven de graven intact. Achterkleinkinderen kunnen de rustplek altijd terugvinden door de geografische coördinaten die zijn vastgelegd,” legt Wim uit. Verder blijft het natuurgebied door deze eeuwige graven op Eygelshof behouden. “Het is absoluut van belang dat de natuur hier behouden blijft. Hier kun je als een van de weinige plekken nog genieten van de natuur en de prachtige vergezichten op de Eifel.”

Ervaringsverhalen delen

Heeft u ook een verhaal over een gereserveerde plek of een dierbare die u op Eygelshof te ruste heeft gelegd? Of heeft u een bijzonder verhaal over de geschiedenis van deze bijzondere plek? We staan er altijd voor open om naar uw verhaal te luisteren. Neem gerust contact met ons op om uw verhaal met ons te delen.