Maak kennis met Onno Westra

“Ik ben Onno Westra, een goed geluimde kerel van bijna vijftig. Ik ben niet gelovig in de zin van dat ik geloof in een God ofzo, maar ik voel me meer een humanist. Ik geloof in het intrinsiek goede van de mens, daar ga ik van uit. Zo ben ik ook opgevoed.

Ik ben opgegroeid in Rotterdam. Daarvoor in Duitsland waar ik de eerste twee jaar van mijn leven heb gewoond. Daarna zijn we verhuisd naar Rotterdam. Daar heb ik mijn jeugd doorgebracht tot ongeveer mijn 25e.”

IT’er in Schotland
“Ik werkte in Schotland voor een heel groot IT-consultancybedrijf. Op een gegeven moment werd het werk verplaatst naar naar Bengalore in India. Ik had daar een zogenaamd ‘evergreen’ contract (een vast contract) maar ik had geen zin meer in lange dagen op kantoor. Ik had ook wel een beetje heimwee naar mijn vrienden en familie in Nederland. Toen heb ik ervoor gekozen om naar Limburg te verhuizen.”

Weg met de stressbaan op kantoor
“Daarna had ik een zware periode: een mix van burn-out met depressie en een ernstig slaapgebrek. Ik heb echt op mijn tandvlees gelopen en ben daardoor ook thuis komen te zitten zonder doel. Ik dacht: als ik weer terug ga werken, wil ik dan wel weer een stressbaan op kantoor? Ik wilde het liever totaal anders gaan doen. En toen kwam ik een vacature tegen voor vrijwilliger op Eygelshof. Ondanks dat ik geen groene vingers had wilde ik het toch proberen. Ik ben blij dat ik die stap gezet heb. Het bevalt heel goed en het is heel anders dan dat je op een kantoor werkt. 

“Soms begin ik heel vroeg, in de stilte van de ochtend. Dan is alles rustig en fluiten de vogeltjes. Dan heb ik zo’n moment dat alles van me afglijdt. Het is echt lastig om hier de dag stressvol te beginnen, ook al heb je echt genoeg te doen. Lekker! Ik heb het hier erg naar mijn zin. ” 

Dit was een van de beste beslissingen van de laatste jaren. In het begin had ik soms wel veel pijn en dacht ik: kan ik dit eigenlijk nog wel? Maar het gaat nu goed, en het gaat eigenlijk steeds beter. Ja, zeker daglicht doet een mens erg goed.” 

Werkzaamheden op Eygelshof
“Het leeuwendeel van het werk bestaat eigenlijk uit de natuur een handje helpen. Ik zou niet willen zeggen het weghalen van onkruid, want in de natuur bestaat onkruid helemaal niet, maar het is het weghalen van ongewenst kruid. Zo gaan we bijvoorbeeld binnenkort de acacia terugsnoeien. Met pijn in mijn hart omdat het eigenlijk tegen mijn gevoel indruist, maar acacia gedraagt zich als een woekerend soort. Het is een exoot en we snoeien hem terug om andere soorten ook de kans te geven.

Ook draag ik zorg voor de graven. Voordat wij het volledig overdragen aan de natuur zorg ik ervoor dat het graf er mooi bij ligt. Daarnaast doe ik ook veel andere klusjes zoals het regelen van het verkeer bij grote uitvaarten of ik pendel met gasten tussen ontvangstgebouw en hoofdingang. Vaak maak ik dan nog een praatje. Dat is gezellig.”

Bijzondere ontmoeting
“Wat ik wel grappig vond is dat ik op enig moment op Eygelshof bezig was toen er een ouder echtpaar naar me toe kwam. Ze keken bedenkelijk. Ze leken me een beetje stadsmensen. De mevrouw buigt zich naar mij over en fluistert: ‘U werkt hier hè?’ Dus ik antwoord: ‘Ja, ik probeer het groen een beetje bij te houden’. Toen wees ze naar het veld en zei ze: ‘Maar wanneer gaat u dan al dat onkruid daar eens wegmaaien?’ Ik wist even een paar seconden niks te zeggen. Daarna heb ik geprobeerd uit te leggen wat we hier deden en waarom. We hebben samen een wandeling gemaakt en ik heb laten zien hoe je bijvoorbeeld sporen herkent van dieren, de hagedisjes die je kan vinden enzo. Na afloop keken ze heel anders naar het gebied en erkenden ze dat het echt een interessant natuurgebied is als je er goed over nadenkt en erbij stilstaat. Dat was leuk.” 

Oproep!
“Het project met de acacia’s is bijvoorbeeld best een groot project. Misschien kan ik wel een oproep doen aan de mensen met groene vingers en goede zin die dit stukje lezen.  Ze zijn meer dan welkom om eens mee te helpen. Zorgen wij voor verse koffie en vlaai. Dat kunnen we echt wel gebruiken!”